Ze kwam op een donderdagochtend toen de stad nog sliep en het ijskoud was buiten. De hond wist het eerder dan wij. We werden op slag ouder. Of ouders. We dachten dat we haar moesten leren kennen, maar eigenlijk herkenden we haar meteen. Ze past in onze armen en vult toch de hele kamer. Ze leert ons hoe je de tijd vergeet en hoe we alles kunnen doen met één hand. We doen alles trager nu, behalve glimlachen. We houden het voorlopig rustig thuis. Geen grote plannen, geen volle agenda. Bezoek plannen we heel graag later. 

Maandenlang struinden we elke zondagochtend voor dag en dauw rommelmarkten af en zochten we tweedehands de mooiste en fijnste spulletjes bij elkaar. Dat was niet alleen leuk, maar soms ook nodig om de hitte voor te zijn.

Stap voor stap verzamelden we zo, met veel liefde en geduld, bijna alles wat we dachten nodig te hebben. Zacht, lief en zoveel mogelijk van natuurlijke materialen. Niet alleen goed voor onze portemonnee, maar ook voor de wereld waarin zij zal opgroeien. Ons nest is niet zo groot, dus kozen we bewust wat er een plaatsje kreeg.

Het mooiste hebben we al in huis,
wil je toch iets geven, dat kan hieronder.